من غنچه ی خونین دلِ زارم بنویسید

بی منتِ باران و بهارم بنویسید

گر گوهرِ جانی ست نثارِ قدمِ دوست

گردفترِ شعری ست به یارم . بنویسید

هر گوشه ای از خاکِ وطن جان بسپارم

مشتاقِ  سبخ زارِ بنارم . بنویسید

خاکی که درآن کودکی ام رفت وجوانی

چون بذر درآن خاک بکارم بنویسید

جزصاحبِ دل تا ننهد بر گلِ من پای

این نادره  برسنگِ مزارم بنویسید

بنار- آبان 1381

 نوشته شده توسط محمد غلامی در دوشنبه 87/3/20 و ساعت 1:49 صبح | نظرات دیگران()

شعرم

سرودِ سپیده

طلایه دارِ طلوعِ تو .

شعرم

آینه ای

تا در آن بنشینی

در شبانِ بی مهتاب

دوستت دارم

چنان که بذر ، باران را

تو

تک خارکی در پنگِ سیس

که زندگی را دوشاب می زنی .

بمان

بمان

برای عاشق شدن  ،

جرعه ای زمان باقی ست .

                                               بوشهر – بندرگاه – فروردین 1377  

 نوشته شده توسط محمد غلامی در پنج شنبه 87/3/16 و ساعت 11:29 عصر | نظرات دیگران()

در میانِ کلبه ی تاپول

در پناهِ دستِ گرمِ نخل

زیرِ چترِ آسمانِ داغ

می تپد آرام

قلب های نازکی بر فرشِ نرمِ پر

می نوازد مرغکی

بر تاج – برگی

شادمان در باغ

بنار – تابستان 1376

 نوشته شده توسط محمد غلامی در چهارشنبه 87/3/15 و ساعت 12:46 صبح | نظرات دیگران()

نه راهی

نه روزنی

زمان کند می شود

تکه آسمانی از تو دریغ

*

بر سطر ها درنگ نمی کنی

همسایگان را یکی یکی سلام نمی رسانی

دل آماده نباشد

بذرِ مهر در آن می پوسد .

ما بافه بافه بهار بودیم

که به هم هدیه می شدیم

کلون انداختیم

کیچول بستیم

در غیابِ هم نشستیم

و جهان حنظلی شد که هر روز تلخ تر می شود

بنار- 1378

 نوشته شده توسط محمد غلامی در جمعه 87/3/10 و ساعت 11:11 عصر | نظرات دیگران()

شعر

گنجشکی

که ازمدار تویزه برمی خیزد

برگِ نانی به منقار

زیباتر شعر

گنجشکانِ بی قرار

که از نخل می چکند

وقتی مادرم

مرغکان را به مهمانی جو می خواند

زیبا ترین شعر

کُناری

که هر غروب

با جانِ هزار گنجشک می تپد

بنار- فروردین 1378

 نوشته شده توسط محمد غلامی در پنج شنبه 87/3/9 و ساعت 10:52 عصر | نظرات دیگران()