ادبیات و فرهنگ
به قرن بیستم
منظومه ی درد
منظومه ی هزار ساله ی انسان
جاری بر دفتر خاک .
خانه ام را در کدام کوچه بسازم
کدام کوچه ی ویران ؟
به جستجوی تو
ورق پاره های سوخته را
بر دیوارِ لرزانِ کزووُ می خوانم
بر اردوگاه های مقدونیه و آلبانی
هزاران سال
در خود گریسته ام
قصه ی بی انتهای انسان را
بنار- فروردین 1378
وُهَر سامون دلی دیدُم نه خَش بی
هَمَش پُر خین و نیِمید و نِخَش بی
یه بُنکوشو وُ غم آلوده بیدِن
یه بِیلِی دَش غزیکِ دید و تَش بی
بوشهر-آبان 81
بلا هر روز و قَضّا دَم وُ دَم بی
دلم سی غُصّه گُت ،سی عیش ،کَم بی
چِه نا اقوال ری مازَم ، که اِشکِس
که باری بیشِ طاقت بی ، نه غم بی
بوشهر-مهر 81
همیشه بَخت پام نامهربون بی
شو و رو قِسمتُم دردِ گرون بی
بهارِعیشِ تو زِندِی ندیدم
درازِی عمر، سرتاسر غزون بی
بوشهر-مهر 81
سرم مِی دو قدم واوی هلالی
دوارته عاشقم عُنّا جهالی
دو چی دیرُم نویمو مِی بمیرم
خیالِ زینو و شعرِ کمالی
بُنار-1380
بنشسته بر قطارِ زمانم
در پیچ و تابِ جاده ی هستی .
خون
قطره
قطره
می چکد از دامن افق .
-خورشید مرده است ؟
-: ای خستگان !
تا شهرِ صبح
راهی نمانده است .
اصفهان-تیر 1368
به فریدون مشیری
توبا شقاوتِ یک دشت خار همنفسی
و سبز می خوانی
سرودِ وصلِ بهاران
طلایه دارِ بهاری
رها ز منّتِ باران .
تو از کدام دیارِ غریب آمده ای ؟
که اعتماد و نجابت را
شکوهِ سبزِ جوابی .
تو از کدامین نور ؟
که از حقیقتِ آبی
نه از دیارِ سرابی .
بنار- مرداد 1375
مگو چگونه بخوانم
بخوان
بخوان
هنوز گنجشکی
به شاخسارِ کُنار است
بخوان
بخوان
هنوز کنجِ حیاط
کبوتری
نی انبانِ مرده ای به گلو
در انتظارِ بهار است
برازجان- مهر 1375