تو را بدیدم و از خلق بی نیاز شدم

سری به پای تو خم کرده سرفراز شدم

میانِ صحبتِ عشّاق نامِ من گم بود

تو آمدی وبه روی تو عشقباز شدم

از آن سری به سپهرِ بلند می سا یم

که خاکِ پای دلارامِ دل نواز شدم

شرابِ روی تو را هفت جرعه نوشیدم

زهفت مرحله ی عشق بی نیاز شدم

به هر غروب فقط با تو گفتگو کردم

به هر سپیده به یادِ تو در نماز شدم

برازجان-بهمن 1384

 نوشته شده توسط محمد غلامی در یکشنبه 87/2/29 و ساعت 11:16 عصر | نظرات دیگران()

به هر کلام که دستی کشیده ام خالی ست

و در برابرِ نامت کوتاهم .

همیشه با تو پر از بال می شوم

پر از پرواز .

می دانم

دوستت دارم ، تکراری ست

امّا

تکراری دوستت دارم

برازجان- شهریور 83

 نوشته شده توسط محمد غلامی در شنبه 87/2/28 و ساعت 11:27 عصر | نظرات دیگران()

صدایِ مهر برانگیزِ آشنایت خوش

کلامِ توهمه شیرین و خوش ،وفایت خوش

برایِ دیده ی در انتظار مانده ی من

غبارِ کوی تو درمان و خاکِ پایت خوش

چو قهر می کنی ای خوب ،نازِ تو شیرین

چو صلح می کنی ای مهربان صفایت خوش

تو در وجودِ منی هر کجا روم ای یار

درونِ سینه ی من شاد باش و جایت خوش

به غیرِ لعلِ لبت نیست چاره ی دلِ من

بیا که بهرِ دلِ بی نوا دوایت خوش

برازجان-اسفند 1384

 نوشته شده توسط محمد غلامی در جمعه 87/2/27 و ساعت 10:50 صبح | نظرات دیگران()

نغمه زنان زیرِ سقفِ دوست سرودم

خانه ای از آب و گل و شعر

گوشه ی دیوار

آمدی از راه

موج زنان مثلِ نخل

دریا دریا

نامِ تو گل

نامِ توزیباترین بهانه ی هستی

نامِ تو باران

آن سوی پیراهنم کبوتر سرخی

دانه ای از نامِ تو گرفته به منقار

دشتستان- شهریور 1383

 نوشته شده توسط محمد غلامی در چهارشنبه 87/2/25 و ساعت 1:29 صبح | نظرات دیگران()

بر کلبه ی خزانی یادم

ناودانِ خاطره خاموش مانده است

وز  یادِ ابرِ تشنه ی سرگردان

نجوای سبزِ عشق .

تا چند دشت را

شورابِ چشم ببارم

در خشک سالی

با آهوانِ پیر

بو می کشیم

در سایه سارِ سنگ

یادِ بهار را

دیدارِ یار را

شیراز- آذر 1372

 نوشته شده توسط محمد غلامی در چهارشنبه 87/2/25 و ساعت 1:5 صبح | نظرات دیگران()