بر شانه ام دو شاخه ی خشکیده

برسینه ام

شقایقِ خونین .

من ،

 از گلوی زخمیِ دشتستان

می خوانم

بنار-فروردین 1369

 نوشته شده توسط محمد غلامی در یکشنبه 87/2/22 و ساعت 12:4 صبح | نظرات دیگران()

گل تویی ریحان تویی خوش بو تر از خوش بو تویی

خنده یِ سبزِ چمنزاران کنارِ جو تویی

نخلِ پربارِ شکر، خرمایِ کبکابِ بهشت

قامتِ موزونِ سرو و باغِ خرمالو تویی

ای تبسّم های عشق، ای میوه ی باغِ امید !

پشت دیوارِ اتاقم خنده ی لیمو تویی

رنگ در رنگِ بهاران ،رقصِ باران و نسیم

پرده ی رنگین کمان و نقشِ تودرتو  تویی

در شبِ تنهایی و وحشت که مرگم آرزوست

آن که در من می زند پرپرزنان کوکو تویی

                                           برازجان-تیر 84

 نوشته شده توسط محمد غلامی در شنبه 87/2/21 و ساعت 12:16 صبح | نظرات دیگران()

حاصلم برگِ پریشانی

موجِ اندوهم به پیشانی

در دلِ انبوه گزدان

لابلایِ برگ های سبزِ نخلستان

همسفر با شروه ی بادِ بیابانی .

کلبه ام ،

چار چوبِ ساده ی تنگِ دوبیتی

میزبانِ صف به صف عاشق

(نادم و مفتون و شیدا . . . ) .

در نزن .

بیگانه هم باشی ،

دل اگر خون داری از عشقِ << پری پیکر بتِ عیسی پرست >>* ی ،

آشنایِ کلبه ی مایی .

در کنارِ سفره ام بنشین

شرابِ شروه سر کش .

بی تعارف هر چه می خواهی برایت شعر می ریزم .

من هنوز اینجا

<<پس از صد سال . . . >>**

پشتِ نخلستان ،

در دلِ گزدان ،

<<چشم در راهم >>***

برازجان-شهریور 81

____________________

·                   . ** =بر گرفته از فایزِ دشتستانی

·        ***=بر گرفته از نیما یوشیج

 نوشته شده توسط محمد غلامی در جمعه 87/2/20 و ساعت 9:43 صبح | نظرات دیگران()

انگشتریِ شکسته ای بودم

در خاک نشسته تلخ ،

فرسوده .

بر چهره ی من غبارِ گمنامی

در دامن خاک مانده ،

بیهوده .

یک روز که مهربان گذر کردی ،

دیدارِ مرا غبار بستردی

من چشم به چهره ی تو وا کردم

لبخند زدی .

موجی زنگاهِ مهربانت رست .

موج از پسِ موج .

از قامت جان  لباسِ تن کندم

خود را ،

در موجِ نگاهِ تو رها کردم . 

                             برازجان-فروردین 85

 نوشته شده توسط محمد غلامی در چهارشنبه 87/2/18 و ساعت 10:59 عصر | نظرات دیگران()

بهشتِ چهره ی نازت زحور زیباتر

قدت زجلوه ی باغِ بلور زیباتر

به وقتِ خنده ی مستانه ،پشتِ لعلِ لبت

طلوعِ نازِ صدف ها، زنور زیباتر

تو مثلِ غنچه قشنگی چو می شوی نزدیک 

تو مثلِ نخلِ بلندی زدور زیباتر

نیامدی که به پایِ تو سر نهم ای دوست

غزالِ وحشیِ ما را غرور زیباتر

شبی که چهره نمودی و بی خبر رفتی

دلم به شعله نشست از تنور زیباتر

دلی که عاشق یاری شده است شیرین کار

پر از حرارت و امّید و شور زیباتر

کلامِ دلکشِ داوود یت علاجِ دل است

بخوان سرودِ مرا از زبور زیباتر

                                 برازجان-دی 85

 نوشته شده توسط محمد غلامی در دوشنبه 87/2/16 و ساعت 10:44 عصر | نظرات دیگران()