ای نخل   !

استوار بمان ای نخل !

ای ریشه ریشه در عطش مرداد .

ای دانه دانه دانه ی خرمایت

در دستِ کودکی که به تو سنگ می زند .

آزاده باش و سبز و سرافراز

تو سربدار بمان ای نخل  !

با تو

رقص هزار گنجشک

در کلبه های کهنه ی تاپول

وقتی

دستانِ سبزِ پر هنرت

دیوار های خانه ی مغرب را

آرام

تنگِ پسین رنگ می زند .

در پیچ و تابِ نعره ی توفان ها

ای نخل

بی قرار بمان ای نخل  !

بنار-شهریور 1368

 نوشته شده توسط محمد غلامی در سه شنبه 87/4/11 و ساعت 12:0 صبح | نظرات دیگران()

می پیچمت در خیال

چهره ات

زیبا ترین واژه ی مصراع  خاک

وقتی کبوتران

نامت را می خوانند

و خورشید

با تو هم قافیه می شود

از آسمان تا زمین بیتی ست

بنار- مهر 1376

 نوشته شده توسط محمد غلامی در شنبه 87/4/8 و ساعت 11:44 عصر | نظرات دیگران()

ماابرِکولی نبودیم در آسمانی بهاری

گردیم،خاموش برخاک بی هیچ امّیدِ یاری

چون پنگِ بی آب خشکیم امّابه چشمِ رقیبان

باخونِ دل مانده امروز رخسارهامان اناری

ای یار ای جرعه ی ناب درآتشم لهک و بی تاب

دریاب ای عشق دریاب مُردم ازاین روزه داری

تاازدورویان گسستم باخویش تنهانشستم

خون جگرخوردنم به تاآنچنان زخمِ کاری

لب از تظاهرفروبند بیزارم ازکهنه لبخند

باآسمان کن تبسّم چون غنچه ی نوبهاری

بنار- آذر 1379

 نوشته شده توسط محمد غلامی در پنج شنبه 87/4/6 و ساعت 11:21 صبح | نظرات دیگران()

لبانِ تشنه جفای سراب خورده منم

شرنگِ شیشه ی خردِ لعاب خورده منم

به شعر ها نرسیدم به زندگانی هم

همیشه سنگِ بلای کتاب خورده منم

دلم چو کاکلِ سبزی به دستِ توفان ها

زتند بادِ جفا پیچ و تاب خورده منم

نشسته بر لبِ ساحل رقیب خنده به لب

غریقِ موجم و مدهوشِ آب خورده منم

مکن ملامتم ای ناصح از ریا کاری

که مستِ مستم و رندِ شراب خورده منم

از آن لبی که دو برگ ازکتابِ زیبایی ست

" به رغمِ مدعیان" شعرِ ناب خورده منم

برازجان – تیر 1385

 نوشته شده توسط محمد غلامی در دوشنبه 87/4/3 و ساعت 11:11 عصر | نظرات دیگران()

در برگ برگِ نخل چکیدم

رازم را

با شریانِ سبز زمزمه کردم

باغستان عاشق شد

برگ ها

 درد را به تنگ * می سپارند

و تو

فردا که می آیی

حرمت بگذار عاشقان را

 بوشهر – اسفند 1379

 نوشته شده توسط محمد غلامی در جمعه 87/3/31 و ساعت 7:21 عصر | نظرات دیگران()