پرنده می خواند

گلی ازگلویش

پشنگه می زند بردرخت

تو می خوانی و

آوازسبزی در رگ هایم می ریزی

دل برمی گیرم ازهرچه

دل می سپارم به پرنده ای

که شب ها

باصدای تومی خواند

____________

برازجان- دی 1385

 نوشته شده توسط محمد غلامی در شنبه 90/6/12 و ساعت 12:40 عصر | نظرات دیگران()

ای صفای گل ِ خورشیدِِ رُخـَت کنعانی

خطِ ابروت، پراز معجزه ی پنهانی

طرحت از حور و بهشت وپری وعشق وغزل

گرچه ترکیب تو را ساخته اند انسانی

هرچه اندوخته ام بود  زتقوی وادب

سوخت درشعله ی لب های تو با آسانی

آن که روی تو ندیده ست، کجا می داند

حالت عشق ِمن ومعنی ِسرگردانی؟

بوس بوس ِ قطراتِ  عرقت می کارد

باغی ازماه، درآیینه ای از پیشانی

زیر ِ کندوی پرآشوبِ سیاهِ مژه هات

چشم هایت عسل ِخالص ِ دشتستانی

پری ِ گمشده ی خاطره ی کودکی ام !

ببرم باز به آن سوی ِ پریشان جانی

شعرها گفتم وشایسته ی روی تو نبود

شعرهایم همه پیش ِ قدمت قربانی

برازجان – شهریور1390

 نوشته شده توسط محمد غلامی در چهارشنبه 90/6/9 و ساعت 12:47 صبح | نظرات دیگران()

بیا تا چشم ِ زیبایت ببوسم

شلال ِ قد و بالایت ببوسم

کجا درکوچه ی ما پانهادی

که تا خاکِ کفِ پایت ببوسم

 نوشته شده توسط محمد غلامی در سه شنبه 90/6/8 و ساعت 1:12 صبح | نظرات دیگران()

با تنی شبیه دیگران

باطنی شرار

مثل دیگران به گفتگو

بی خیال درنگاه ِ خلق

بی قرار

دردرون سینه یاد ِ او .

ای توزندگی !

ای تومهر !

ای تمام ِشعرهای ناتمام !

تا تونیستی

آسمان سیاه

زرد رونشسته ماه

درنهاد ِ خاک

درد

درگلوی باد

آه .

هرنفس که بی تومی کشم

زهر  می دود به کام ِ من

ای توهست ونیست

بی توزندگی حرام ِ من

____________________

برازجان- بهمن 1384

 نوشته شده توسط محمد غلامی در دوشنبه 90/6/7 و ساعت 2:8 صبح | نظرات دیگران()

چشمت

سکوت می خوانـَد

زیباترین سرود

بنار- آذر 1376

 نوشته شده توسط محمد غلامی در یکشنبه 90/6/6 و ساعت 8:51 صبح | نظرات دیگران()