ادبیات و فرهنگ
خورشید
آخرین سطرِ روز را
نقطه ی پایان
*
همسفر !
نفس ِگرمت را
تا سپیده
همراهم کن
بنار-فروردین 1374
قطره قطره
شب
به مردابِ افق می رفت
رو در موی پنهان .
می رسید از گرگ و میش ِحادثه
آرام
در میانِ هلهله ی گنجشک های بر سکوی سدر
پهلوان ِروز
با امّید
با مدال ِروشن ِخورشید
بنار- شهریور 1371
خورشید
می شکوفد
در زخم های کهنه ی کوهستان
من بوی تفنگ را
آن سوی باد
احساس می کنم .
بنار- مرداد 1371
عمری به راهِ بادیه
جز غول ِگرد باد ندیدم
کو
سُم - ضربه ای
بر طبل ِسردِ خاک ؟
در گوش ِانتظار
ترانه ی شیهه ؟
دل
مانده پر شتاب
به تقریب
شیراز- مهر 1371
بیا تا گیسوانت را ببوسم
گل ِ سرخ ِ لبانت را ببوسم
چوشرم آگین ببندی چشم هایت
میان ِ ابروانت را ببوسم