ادبیات و فرهنگ
بایاد ِ تو فصل ها بهار است اینجا
جان ها همه سبز و بی قرار است اینجا
وقتی که تو نیستی دلم می گیرد
ای ماه بزن که تیر وتاراست اینجا
کنگان - برکه چوپان - تیرماه 1391
زیبایی ِ خنده های جامی ای دوست شیرینی ِ لحظه ی سلامی ای دوست تشبیه تو را به هر چه اندیشیدم دیدم که تو بیشتر تمامی ای دوست کنگان-برکه چوپان/ مرداد 1391
آنقدرنیستی
که با تو حرف می زنم و
وقتی می یابمت
چیزی برای گفتن نمانده
دوکبوتر باغی
می نشینند
پرمی کشند به سوی کوه
تا کو کو بخوانم
برای تو که همیشه با منی
حتی اگر اینجا نباشی
___________
برکه چوپان- کنگان فروردین 1391
صبح ِ دریا زلال است و لبخند
موج درموج ِ دریا تکاپو
بازبیگانه می گردم از خویش
باز او، او، فقط او ، فقط او
ساحل ِ سبز ِ زیبای بندر
با خیالی کنارم نشسته
موج ِ گیسوی نرم و شلالی
جانم ازجان ِ دنیا گسسته
سبزه و سایه سار ِ درختان
عشق و امید درجان ِ مرداد
من کنار ِ تو مبهوت و تنها
مست ِ رقص ِ درخت از دم ِ باد
نرم وآهسته می گفتی از مهر
من همه چشم
غرق ِ دستی رها گشته از بند
رودی از چشمه ی آستینی
تشنه
اما همه حسرت و درد :
- هرکه جزمن ازاین چشمه پرکرد جامش
شادمانی حرامش !
دست های تو معیار ِ عشق اند
ساده و نازک وآسمانی
پاک و بی ادعا مثل ِ مهتاب
تنجه های سپید ِ جوانی
ای گل ِ رُسته درجان
برگ ها را به توفان را نبازی
شاخه ی پاک و بی عیب ِ دستت
چشمه های بلور ِ بهشت اند
با سرانگشت ِ مسموم درهم نسازی
----------------
برکه چوپان- مرداد1391
از چشم ِ تو تا شاعری آموخته ام
از عشق ِ تو در سینه غم اندوخته ام
دیروز پراز جوانه بودم ، امروز
چون کـُنده ی تَش گرفته ای سوخته ام
برکه چوپان- 27/4/91