شامگاهان

تو را خواهم چید

از کهکشان

و سحرگاه

 جستجویت خواهم کرد

با دعایی سبز

در پهنه ی این سربی ِپهناور

شاخه ای خواهم شد

در گذرگاهت

کنارم بنشین

از رویش

سر شارم کن

بنار- تیر 1375

 نوشته شده توسط محمد غلامی در یکشنبه 90/5/9 و ساعت 1:6 عصر | نظرات دیگران()

با ریشه ای به وسعتِ دشتستان

تا شوراب

 در اعماق

*

خاراشترم

نشسته در آتش

شاید

بهار را

در یادِ خاک برویانم

بنار- مهر 1373

 نوشته شده توسط محمد غلامی در شنبه 90/5/8 و ساعت 11:37 عصر | نظرات دیگران()

گل ِخوشبوی خوش رنگم کجایی؟

انیس ِسینه ی تنگم کجایی؟

تومثل ِچشمه آزادی ولی من

درختی ریشه درسنگم کجایی؟

قدت جان قامتت جان ابروان جان

دوچشمت جان ِ جان ِ جان ، دهان جان

به یک انگشتِ مهرانگیز ِ نازت

بروید در وجودِ عاشقان جان

ازآن روزی که دل دادم به دستت

خوشم با گیسوی آتش پرستت

 بگو تا بیشترمارا نسوزد

هلال ِ احمر ِ لب های مستت

دو چشمانم تنت را بوسه می داد

گل ِ پیراهنت را بوسه می داد

هزاران بوسه بردستم زدم دوش

که دور ِ گردنت را بوسه می داد

_______________

اتحاد جنوب - شماره ی 651 – دوشنبه 3 مرداد 1390

 نوشته شده توسط محمد غلامی در پنج شنبه 90/5/6 و ساعت 7:53 صبح | نظرات دیگران()

خاک تا درخت

هزار راهِ پنهان

صبح می ریزد در نفس ِبرگ

 آسمان بسترِ پرواز .

خیالم را گره می زنم

به بال ِگنجشکان

قم- مرداد 1375

 نوشته شده توسط محمد غلامی در چهارشنبه 90/5/5 و ساعت 7:37 عصر | نظرات دیگران()

 به شدت بیمار بود. روی صندلی راحتی دراز کشیده بود و پاهایش روی کرسی، شلال . با زیرپیرهنی سفید وشلوار راحتی آبی رنگی که که تا ساق پایش بالا آمده بود. آیدا با قاشق به او چیزی می خوراند. روی صندلی در مقابلش نشستم. موهای برفی . چهره ای روشن . نورانی . به آرامی نفس می کشید. گفتم : بیش از هزار کیلومتر راه را برای دیدنت پر کشیده ام . نفس زنان گفت : خواهش می کنم . وشاید اشتیاق مراحدس می زد که در آن شرایط جسمانی بدون آشنایی و وقت قبلی مرا پذیرفته بود. نگاهی به اطراف. کتاب ها و... اندیشیدم که قلب ادبیات معاصر در اینجا می تپد...بیماری، ناتوانی ، زحمت . باید دل می کندم . برخاستم . دستش را دردست گرفتم . احساس کردم « هرگز نبوده دست من اینسان بزرگ و شاد*». گفت : « ببخشید نمی تونم حرف بزنم.» رگ های چشمانم گرم شد . ونگاهی حسرت بار. ظهر مرداد 75 دهکده برایم بهاری شده بود . و نوشتم :

خورشید

 کنار پنجره

آرام با جذبه ی طلایی

 به خویشم خواند

از مدار گسستم و

به جاری دستانش پیوستم

 بتاب

تا نسترن ها سجده ات کنند .

___________________

*بخشی از شعر شاملو

نسیم جنوب – شماره ی 99 – یک شنبه 9 مرداد 1379

 نوشته شده توسط محمد غلامی در دوشنبه 90/5/3 و ساعت 6:26 عصر | نظرات دیگران()