به منوچهر آتشی

توفان

شولای خاکستر را می آشوبد

زبانه می کشی

خلیج با نفست به جزر و مد می اندیشد

تو از تبار ِ  کبکاب هایی

که جدایی پاجوش

زخمی جاودان

بر تـُنگِ ستبرش نشاند

اینک

تاج - برگی به دستِ باد

آتشی در دل

تو

با توفان

در تلاطمی سبز

ما

 همچنان رطب را

دستِ تمنا بر می آوریم

بنار – مرداد 1377

_____________

نسیم جنوب – شماره 17 /یک شنبه17/8/1377

 نوشته شده توسط محمد غلامی در پنج شنبه 90/10/22 و ساعت 9:20 عصر | نظرات دیگران()

گلخندِ لطیفِ  آبشارانی تو

منظومه ی نرم نرم ِبارانی تو

با آن که شبیه  باغ  ِپاییزانی

سرسبزی ِغوغای بهارانی تو

 نوشته شده توسط محمد غلامی در چهارشنبه 90/10/21 و ساعت 11:37 عصر | نظرات دیگران()

لطیف، مثل ِ تمنای خسته بر لبِ خوابی

زلال ، مثل ِشلال ِسپیدِ مرمر ِ آبی

شکفته برلبِ چشمم سوادِطرح ِسؤالی

دمیده خنده ی نازت طلوع ِنور ِجوابی

هرآنچه باتوسخن رفته نیست غیر ِ کلامی

بیاکه دل بگشایم به نام ِعشق، کتابی

بخند    تابدمد برلبم    سپیده ی شعری

بزن به ناز ِسخن   بردلم شمیم ِگلابی

نه ابر ِنقره فشانی که قطره قطره ی جانی

بباربرلبِ تبدار ِمن که جرعه ی نابی

به جان ِتلخ بیفشان زلال ِعشق توای جان

که رو به هرچه نمودم   نبودغیر ِسرابی

سفال ِسوخته ی قلبِ ما نه جای امیداست

به نام ِدوست براومانده رنگ وبوی لعابی

برازجان- دی ماه 1386

 نوشته شده توسط محمد غلامی در سه شنبه 90/10/20 و ساعت 7:42 صبح | نظرات دیگران()

موبانده ی تـُوباغ ِ گـُلی گِی نخُنده یُم

ری شاخه ی خَشی وُنم ِ دل نمُنده یُم

دون رختن ِ نـُهام اُما سی گرُفتنـُم

دل گشنه وِیسَکیدم ِ شاخک چکنده یُم

ری گـُردِ خشک نِشسِم ِ تیفون ِ سِه گِرُفت

عمری وهرگـُلی که خش ِ دل بُرُنده یُم

شو رُوسرَهلوِ بُن ِ تاپول ِ کهنه یُم

ری بَردلی وتـُوم ِ دلی گِی نخُنده یُم

خَرمَن کشیدِبُردن وسُختِن کـُلورل ِ

چی نی که چینه بو دولا دَس تکـُنده یُم

تـُوباغسون و، نیله ندارُم سرَهلووُم

هم خطِ ّ عشق وهم خطِ زندهِ ی کِرُنده یُم

تـُومنقل ِ خرنگی ِ غم بُک گرفتم ِ

کارمووُ فِرِنگ رداویده کـُنده یُم

برازجان – شهریور 1387

_____________

باغسونbaagh-e-sun-  = باغستان

بردلbardel-  = برگ جوان اطراف دل نخل

بکbok-  = گـُر

تاپولtaapul-  = ته شاخه ی نخل

توم دلtum-e-del  = باب طبع-چیزی که به دل بچسبد

تیفون سهtifun-e-se-  = توفان سیاه

دس تکندهdas-tekond-e-  = دست خالی

دولاdo-volaa-  = دوباره

دونdun-  = دانه

رداویدهrad-aavide-  = گذشته

سرهلوsarahlu-  = سرگردان

شاخک چکنده  …-chekond-e-  = پرنده ی رهاشده ازدام- کنایه ازآدم هوشیار

کرندهkerond-e-  = پاک کرده

کلورkolur-  = ساقه ی باقی مانده غلات دربیابان

موmo-  = من

نهامnohaam-  = مقابلم

نیلهnile-= لانه

ویسکیدم ِvoysek-id-e-me-= ایستاده ام

 نوشته شده توسط محمد غلامی در یکشنبه 90/10/18 و ساعت 10:40 عصر | نظرات دیگران()

هر شاعری بو توی دنیا زن ذلیلن

«سعدی» طرابلس رفت ودی تا زن ذلیلن

ری صندلی اینجا اگرچه غوز نشسِن

تو خونشونشسِن دُوکـُرپا زن ذلیلن

استادِ شعر ِ زن ذلیل اینجا نشسّه1

خوش می گو ایسا بعدچارتا زن ذلیلن

عمری« فرج»2 هجر ِقمر رسویش به پا که3

اِی بوقمر او بی مُقمّا زن ذلیلن

اِی ای «غلامی»4 می گو با مین ِ سفیدم

موعاشقم بیش از جوونا، زن ذلیلن5

«دارند»6اگه عیبِ جوونا می کُ دیّم

تاآنتـنش هِن ری ودریا زن ذلیلن7

ای «طالو»8هم نشسِن همش توفکر ِ دزّان9

تامی زه شِی دُزحرفِ بی جا زن ذلیلن

«اسپرغم»10 از نومش دیارن غم دُماشِن

ازشهرتش معلومن آغا زن ذلیلن

اوشاعری که آرزوش می که پُسر بو11

اِی او پُسرواوی، یقینا زن ذلیلن

«محمودی»12هم که گـُت می کُ هررو صدِی خوش

می گوکـَسَم بی یم مو13، حکما زن ذلیلن

یه شاعری هم مال ِ خورموجن بدونین14

تو شاعرا، اوهمچی یکتا زن ذلیلن

ازبس که اودِ خوارکورن دسّ ِ  دیلو15

برعکس بگویین دیلو ایسا زن ذلیلن

________________

1- ایرج شمسی زاده

2- فرج الله کمالی

3- «قمرو ...»نام شعری از فرج الله کمالی

4- محمد غلامی

5- اشاره به شعری از غلامی

6- حسین دارند

7- اشاره به شعری از دارند

8- سید طالب هاشمی

9- اشاره به شعری از هاشمی

10- علی اسپرغم

11- معصومه خدادادی«کاشکی منم پسر بیدم...»

12- نجف قلی محمودی

13- اشاره به نواری از محمودی

14- سید اسماعیل بهزادی سراینده ی این شعر

15- دی علو، سوژه ی بسیاری از شعرهای بهزادی

 نوشته شده توسط محمد غلامی در شنبه 90/10/17 و ساعت 7:49 عصر | نظرات دیگران()