ادبیات و فرهنگ
سی دل ِ سردِ موامّیدِ بهاری نیسی
سرِ رَه غیرِگِل وچَپّه ی خاری نیسی
تـُوبیابون ِ خدا رنگِ گـُلـَل پاکاوی
حیف وصدحیف بهارِمثِ پاری نیسی
خنده خشکاویده ری لـَویـِکِلی مَشک وهنی
دول درنومده آثارِ اُواری نیسی
بازتـُورَه کـُله ی رُفت وصدِی سگ نـَوم ِ
سرِجاش غیرِپرو هَسّه کـُلاری نیسی
زوروگازور زدیم گردنه گیراویدیم
دُزکمین کرده ودَیّارودیاری نیسی
همه پُی هم کـَل وکـُشتیرنه بَهنوونه صاو
همه تـُوهم نخَش و دونه ی ناری نیسی
بارکج کِرده وخَررُمبـِس ومقصد نِدیار
تـَق تقی ازنفس ِ گرم ِ مداری نیسی
خونم اویده مث ایشوم ترکل دورم(حرکت
غیرغم غم غم گله ی سگ هاری نیسی
پیس ورورده دلـُم چی ودسُم وَرنمیا
چارهـَل بَسّنم ِ رَه ی فراری نیسی
هُی قیَه کِردُم وهرکی خُش ِ رَه چپ زد و رَ
انتظاری نه وغیرونه ویاری نیسی
دوش رفتـُم بخرُم فایزی وگروِه کـُنـُم
گفت مِی مال ِ کـُجِی ؟ همچی نواری نیسی
برازجان – آذر 1385
_______________
اوارovaar- = شالی پهن وبلندکه زنان باآن مشک آب رابه پشت می بستندو
به خانه می رساندند
بسنم ِbasse-neme-ِ= مرابسته اند
بهنووصاو(صاوبهنو) saav-bahnu = صاحب
پاکاویpaakaavi- = پاک شد
پیس وروردهpis-varvord-e- = پوسیده
تورهtura- = روباه
چارهلchaar-hal- = چهارسو
چپهchappe- = انبوه
دولdul- = دلو
رَra- = رفت
رمبسrombes- = افتاد
ره چپrah-chap- = بی راهه
زوروگازورzur-o-gaa-zur- = زورزیاد
فایزfaayez- = شروه- دراینجا نوارشروه
کل وکشتیرkal-o-koshtir- = دعوا
کله ی رُفتkole-y-roft- = کلبه ی مرغان را خالی کرد
گروهgerve- = گریه
لویکلیlow-yekeli- = لب کج شده
مدار= آسیاب
ورنمی یا var-ne-miyaa- = برنمی آید
هسه کلارhasse-kolaar- = استخوان خالی
همچیhamchi- = چنین-همچنین
هی قیهhoy-ghiyah- = فریاد
گلبنگی ( golbongi)
شعرهای محمد غلامی
به گویش دشتستانی
104 صفحه / 2800 تومان
نشانی : برازجان / خیابان بیمارستان / روبروی پاساژ نادر / کتاب فروشی فرهنگ دشتستان(محمود رجایی)
بر دوش ِخواب که می نشینی
پرتگاهی می شوم
از خیال که لنگر برمی گیری
گرداب .
آرام
پرسه می زنی بی نهایت را
شاید بر رهگذارت
شمعی شدم
یا سنگی .
کجاست راهِ خیال؟
من بر شانه ها
و تو
بر شانه های خواب
بنار- اسفند 1374
یارا به دلم شور ِ توشیرین تر باد
دایم هوس ِ کوی ِ توأم در سر باد
باغی که درون ِ سینه ام می سوزد
بی یادِ تو همراهِ خزان پرپر باد
دردا زفراق بی قرارم چه کنم
مشتاق ِ وصال ِ روی ِ یارم چه کنم
چون روز، تمام ِ شب دلم می سوزد
چون شب، همه روز سوگوارم چه کنم