انگشتریِ شکسته ای بودم

در خاک نشسته تلخ ،

فرسوده .

بر چهره ی من غبارِ گمنامی

در دامن خاک مانده ،

بیهوده .

یک روز که مهربان گذر کردی ،

دیدارِ مرا غبار بستردی

من چشم به چهره ی تو وا کردم

لبخند زدی .

موجی زنگاهِ مهربانت رست .

موج از پسِ موج .

از قامت جان لباسِ تن کندم

خود را ،

در موجِ نگاهِ تو رها کردم .

 برازجان-فروردین 85

 نوشته شده توسط محمد غلامی در یکشنبه 89/10/12 و ساعت 12:46 صبح | نظرات دیگران()

 کجاست خانه ی تو ای بلند ،

ای باشکوه نورانی !

به مهربانی باران و خاک و سبزه قسم

برای دشت دلم مثل آب می مانی .

و من به نام تو آغاز می شوم هر روز

میان این همه وحشت

در ازدحام تنهایی .

تو از طلوع ندیدی

چگونه بی تو نخندیدم

وتا غروب

چشمی برای تو

چشمی برای خویش گریستم.

در این سیاهی سرد ،

که تلخ میگذرد ،

نماز نام تو می ریزد

به هفت بند وجودم شراب شیدایی

و می گریزم از خود

به هر چه بوی تو را دارد

به عشق و زیبایی .

-شهریور84

 نوشته شده توسط محمد غلامی در شنبه 89/10/11 و ساعت 6:46 صبح | نظرات دیگران()

 ای پاره ی تنم به کجا می روی؟ بیا

از چشمِ روشنم تو چرا می روی؟ بیا

من بی تو در بهشتِ خدا هم در آتشم

دیگر چرا زراهِ وفا  می روی ؟ بیا

مثلِ کویر    بر سرِ راهت نشسته ام

مثلِ بهار    از برِما می روی     بیا

در من دلی  همیشه به نامِ تو می تپد

ای آشنای دل  به کجا می روی ؟ بیا

برازجان- اسفند 1384

 نوشته شده توسط محمد غلامی در چهارشنبه 89/10/8 و ساعت 10:41 عصر | نظرات دیگران()

 دست های شرمگین ِ ما

بوسه های آتشین ِخار

ای دریغ

ای دریغ

خارَکی نچیده ایم

________

بنار- فروردین 1373

 نوشته شده توسط محمد غلامی در سه شنبه 89/10/7 و ساعت 11:37 عصر | نظرات دیگران()

 نسیم ِ شعر

جرقه های وجودم را

شهاب می کند

می سوزم

می گریم

برلبِ دریاچه ی شب

باماه آشتی می کنم

تادل ِخیسم را

به ساحل برسانم

________

بنار- مهر 1373

 نوشته شده توسط محمد غلامی در یکشنبه 89/10/5 و ساعت 11:40 عصر | نظرات دیگران()