ادبیات و فرهنگ
نه سگی
بیان شوق را دُم می جنباند
نه چوپانی
نی لبک می نوازد
زندگی
قصیده ی بی پایانی ست
که دوال پای قافیه را
به گـُرده می کشد
_________
بنار- خرداد1374
بهارمی رود ای ابر ِبی قرار ببار
به جان ِخشکی ِصحرای بی بهارببار
شکوه ِسبزنمانده ست درحوالی ِباغ
بیابه پهنه ی این خشکِ شوره زارببار
تـَرَک تـَرَک لبِ جو، شعله شعله سینه ی دشت
عنایتی وبه لب های روزه دار ببار
وقار ِتشنه ی نخل ِ بلند را دریاب
به سرفرازی ِکبکابِ سربدار ببار
لبان ِخسته ی خرگ وکهوررا ترکن
به لحظه لحظه ی بیدوگزوکـُنار ببار
به یار ِگمشده تکرار ِیادِ ما برسان
سلام- بوسه ی ما را برآن دیار ببار
بگوشکوهِ بهارانی ای امیدِ زلال
به تشنه کامی ِلب های انتظار ببار
__________
بهمن 1389
وقتی که بانگاه
پل می زنیم فاصله ها را
این شوخ ِبی قرار
ازسینه می گریزد
بازآی ازحکایت رفتن
که آوارمی شوم
فردا
لبان ملتمسم را
برساحل کدام چشمه بسایم؟
عمری درازبمان
عمری دراز
____________
بنار- آبان 1373
برگ های غروب پرپرشد
رقص ِرنگین ِموج پایان یافت
شب سرش رابه شیشه می مالد
بادمی نالد
درنگاهم سپیده می شکفد
باغ ِدریا دوباره می روید
وتومی آیی
باد
بال هارابه شیشه می مالد
شب
باهمه اضطراب می نالد
________________
بوشهر- مرداد1372
خورشید
آخرین وصیتِ خودرابه موج گفت
ودختران ِسیه پوش
آویختند
فانوس هارابه آسمان
من
بغض ِشعردرسینه و
دوقناری بی تاب
پشتِ میله های مژگانم
____________
بنار- مهر1371