عشق، ندانی چه کرد، با دلم

بست به زنجیرغم، درگِلم

گرچه به جان می زند، باکمان

بازبه ابروی دوست، مایلم

جان بدهم گرکند، جلوه ای

مانده همین آرزو، دردلم

ای که جمالت به از، باغ ِ نور

حل نشود بی رُخَت، مشکلم

نیمه شبی روی ماه، برفروز

تابشودهمچوروز، محفلم

حیف که رفت ازکفم، وصل ِ دوست

آه ، که جزآه نیست ، حاصلم

بوشهر- مرداد1372

 نوشته شده توسط محمد غلامی در چهارشنبه 90/2/21 و ساعت 11:55 صبح | نظرات دیگران()

 ازسیل ِ اشک، غرقه ی کارونم

حیران زکار ِ خویشم وگردونم

افتاده ام به گوشه ی تنهایی

دورازتو، ناتوانم ومحزونم

تاری گسسته جان وپریشانم

رفته زیاد، نغمه ی موزونم

گنجشکِ دام دیده ی این باغم

خون می چکد زدیده ی گلگونم

بندند باشه ها، رهِ پروازم

آیند مارها، پی ِ افسونم

بامن اگرنشاطِ جهان خواهی

منشین، که ازقبیله ی مجنونم

________________

سرودنخل ودریا- گزینه ی غزل استان بوشهر به کوشش عبدالمجیدزنگویی- چاپ اول 1383/ صفحه ی 273

 نوشته شده توسط محمد غلامی در دوشنبه 90/2/19 و ساعت 10:9 صبح | نظرات دیگران()

به زندگی نرسیدم به خاطرشعروبه شعرنرسیدم به خاطرزندگی

به شعرهانرسیدم ، به زندگانی هم

برفت ازکفِ من، پیری وجوانی هم

چنان فسرد   دلم   ازسیاهی ِ ایّام

که ناله می کند ازدستِ  شادمانی هم

به جام ِسینه ی ما، کم نبودزخم ِ تـَرَک

ببین چگونه شدازسنگِ ناگهانی هم

تمام ِعمر، که درشغل ِ انبیابودم

کسی نداشت مراحرمتِ شبانی هم

سپیدِ صفحه مبین لابلای بیت وغزل

که خفته رمز، دراین بسترِ نهانی هم

زبان ِ صبرندارد قرار ِ راز ِ مگو

بیاکه می شود اسرار ِ ما، زبانی هم

به شکوه لب نگشایی، که صبح نزدیک است

برند، نامه ی شب را، به بایگانی هم

______________

1383

 نوشته شده توسط محمد غلامی در دوشنبه 90/2/12 و ساعت 12:14 صبح | نظرات دیگران()

به نام پارس خدانقش زدبهار ِخلیج

که سبز ِسبزبماناد روزگار ِخلیج

شکفت غنچه ی« حب الوطن من الایمان»

قراریافت دل ازموج ِ بی قرار ِخلیج

به موج موج ِ بلندش قسم، که روز ِنخست

زخاکِ پارس بناگشت اقتدار ِ خلیج

گدای کوی خلیج اند منعمان ِ جهان

رها زمنتِ دنیاست اقتدار ِ خلیج

من ازپشنگه ی موج ِغروب می دانم

که زّروسیم تنیده ست پودوتار ِخلیج

سکون مباد دمی موج ِ باشکوهش

خدای، باد دمادم، نگاهدار ِخلیج

زنسل ِرئیسعلی ام، ازجنوب آمده ام

قطاربسته وسُتوار، پاسدار ِخلیج

شکوهِ کوهم وتوفان ِدشتِ سوزانم

نهیبِ موجم ودریا دل ازتبار ِخلیج

طوافِ عشق ِدلم راببین، که می چرخم

تمام ِعمر، به اخلاص درمدار ِخلیج

دوچشم ِمن که فدای دوچشم ِایران باد

یکی برای خزر، دیگری نثار ِخلیج

بریده باد زبانی که شیطنت خیزاست

که پارس رانبرد نام، درکنار ِخلیج

به غیر ِپارس، هرآن کس که گفت نام ِدگر

سزدکه دفن شود زنده درمزار ِخلیج

همیشه مزرع ِسبز ِ خلیج پارس، بهار

هماره دستِ خداوند، درکنار ِخلیج

برازجان-  اردیبهشت1387

 نوشته شده توسط محمد غلامی در شنبه 90/2/10 و ساعت 9:7 صبح | نظرات دیگران()

نه دلم قراردارد   که سفرکند زکویَت

نه توان ِآن که روزی گذری کنم به سویت

به خدا ازاین معمّا به لب آمدست جانم

که انیس ِجان ِ مایی و منم به جستجویت

توبیا بیا نگارا  بنشین دمی خدارا

که نشسته تاقیامت  دل ِ من درآرزویت

بگشای گیسوان را بنمای دام ِ جان را

که هزاررشته ی جان  به فدای تار ِ مویت

زچه درنمی گشایی  که شدم چوحلقه بردر

زچه رخ نمی نمایی  که شوم فدای رویت

توگمان مبرغلامی چوبرفت، عهد بشکست

بنشسته باخیالت  همه شب  به گفتگویت

____________

سرودنخل ودریا/ گزینه ی غزل استان بوشهربه کوشش عبدالمجیدزنگویی چاپ اول 1383 صفحه ی 275

 نوشته شده توسط محمد غلامی در جمعه 90/2/2 و ساعت 11:42 عصر | نظرات دیگران()