ادبیات و فرهنگ
ازخزان و ازبهار ، خسته ام مثل ِ تار ِ زخمدار، خسته ام دستِ دل به سال ِ نونمی رود من دوباره مثل ِ پارخسته ام چون درختِ خشکِ قد شکسته ای هم زبار ِ برگ وبار، خسته ام تا پیام باد، سوز ِ آتش است ، مثل ِ بوته های خار، خسته ام شب نشسته تلخ در برابرم ازفریبِ روزگار، خسته ام هق هقی شکسته درره ِ گلو تلخ تلخ و زارزار، خسته ام ازخودم دلم گرفته ، ازخودم مثل ِ شانه های دار ، خسته ام برازجان- شهریور1383 ________________ دوهفته نامه ی چشم اندازجنوب- شماره11 دوشنبه 28دی ماه 1383
بهار، خرّم ودیدار ِ یار، شیرین است
بیا که آمدنت با بهار ، شیرین است
درانتظار ِ توشب رابسی سحرکردم
بیا که وصل پس ازانتظار، شیرین است
به یادِ روی تو ای خوشترین حکایتِ عشق
تمام ِ تلخی ِ این روزگار، شیرین است
زمانه کج رو و، تلخابِ غم به کامم ریخت
بیا که لب به لبِ آبشار، شیرین است
مجال ِ شِکو ِه ندارم ز نامرادی ها
بیاکه گریه درآغوش ِ یار، شیرین است
به راه دوست شنیدم بسی فسانه ی غیر
برای وصلتِ گل، زخم ِ خار، شیرین است
________
این غزل درکتاب سرودنخل ودریا/گزینه ی غزل استان بوشهر/به کوشش عبدالمجیدزنگویی چاپ شده است.
عشق ببین چه می کندبادل ِبی قرار ِمن
آه زروزگار ِدل وای زروزگار ِمن
شاخ ِزبن شکسته ام گرچه به گِل نشسته ام
بازبیا بیا بیا بهر ِخدا کنار ِ من
گشته زمان ِ زندگی فصل ِخزان ِزندگی
ای توروان ِ زندگی، پیش بیابهار ِمن
همچوسبوی بسته ای، دورچرانشسته ای
خیزوبیا لبی بنه برلبِ داغ دار ِمن
کار ِجهان رهابکن، خیزوعلاج ِما بکن
آه که بلهوس دلم برده زدست کار ِمن
بنار1371
____________
ازمجموعه شعرریشه های روز- صفحه ی 38
دردل ِ ویرانه ام چون گنج ِ پنهانی بیا
آسمان ِ سینه ام راماهِ تابانی بیا
گرچه ازدستِ غمت چون برگِ پاییزم هنوز
رویش ِ شادابِ گل های بهارانی بیا
خسرو ِ شورآفرین فرمانده ی مجنون ِ دل
لیلی ِ طنازی وشیرین ترازآنی بیا
چون بهار ِ سبز ِدشتستان شتابان می روی
آخرای نامهربان، بردیده مهمانی بیا
آه ای حُسن ِ ختام ِ بیت های زندگی
معنی ِشعر ِ من ودرصدر ِ دیوانی بیا
__________
هفته نامه ی آیینه ی جنوب- شماره ی 2- یک شنبه 29آبان 1373
سحرکه باغ، زنجوای آب بیداراست
به جستجوی توچشمم زخواب بیداراست
میان ِپلکِ گِزِستان، به خواب، خسته ی رود
به شورزار ِ بیابان، سراب بیداراست
من این نهفته زچشم ِ ستاره دانستم
که پشتِ خیمه ی شب، آفتاب بیداراست
چراغ ِ مرده که منزل نمی نمایاند،
بهـِل . که دردل ِ ظلمت، شهاب بیداراست
میان ِ بسترِ دیوان، چکامه می جوشد
هنوزقافله ی شعر ِناب، بیداراست
_____________
روزنامه ی خبر- شماره 3386سه شنبه15تیر1372