لبانِ تشنه جفای سراب خورده منم

شرنگِ شیشه ی خردِ لعاب خورده منم

به شعر ها نرسیدم به زندگانی هم

همیشه سنگِ بلای کتاب خورده منم

دلم چو کاکلِ سبزی به دستِ توفان ها

زتند بادِ جفا پیچ و تاب خورده منم

نشسته بر لبِ ساحل رقیب خنده به لب

غریقِ موجم و مدهوشِ آب خورده منم

مکن ملامتم ای ناصح از ریا کاری

که مستِ مستم و رندِ شراب خورده منم

از آن لبی که دو برگ ازکتابِ زیبایی ست

" به رغمِ مدعیان" شعرِ ناب خورده منم

برازجان – تیر 1385

 نوشته شده توسط محمد غلامی در دوشنبه 87/4/3 و ساعت 11:11 عصر | نظرات دیگران()

دیدنِ چهره ی نازِ تو نشاط انگیز است

نفست چون نفسِ صبح دمان گل بیز است

چهره ات ماه لبت لاله قدت نخلِ بلند

گیسویت سبزه ی فردوس که مشک آمیز است

گفته بودم که دگر عاشقِ یاری نشوم

آه از این دلِ شوریده که نا پرهیز است

باغ از خنده ی گل غرق بهار است بیا

بی تو ای غنچه ی سیراب دلم پاییز است

برازجان – فروردین 85

 نوشته شده توسط محمد غلامی در چهارشنبه 87/3/22 و ساعت 12:8 صبح | نظرات دیگران()

من غنچه ی خونین دلِ زارم بنویسید

بی منتِ باران و بهارم بنویسید

گر گوهرِ جانی ست نثارِ قدمِ دوست

گردفترِ شعری ست به یارم . بنویسید

هر گوشه ای از خاکِ وطن جان بسپارم

مشتاقِ  سبخ زارِ بنارم . بنویسید

خاکی که درآن کودکی ام رفت وجوانی

چون بذر درآن خاک بکارم بنویسید

جزصاحبِ دل تا ننهد بر گلِ من پای

این نادره  برسنگِ مزارم بنویسید

بنار- آبان 1381

 نوشته شده توسط محمد غلامی در دوشنبه 87/3/20 و ساعت 1:49 صبح | نظرات دیگران()

تو را بدیدم و از خلق بی نیاز شدم

سری به پای تو خم کرده سرفراز شدم

میانِ صحبتِ عشّاق نامِ من گم بود

تو آمدی وبه روی تو عشقباز شدم

از آن سری به سپهرِ بلند می سا یم

که خاکِ پای دلارامِ دل نواز شدم

شرابِ روی تو را هفت جرعه نوشیدم

زهفت مرحله ی عشق بی نیاز شدم

به هر غروب فقط با تو گفتگو کردم

به هر سپیده به یادِ تو در نماز شدم

برازجان-بهمن 1384

 نوشته شده توسط محمد غلامی در یکشنبه 87/2/29 و ساعت 11:16 عصر | نظرات دیگران()

صدایِ مهر برانگیزِ آشنایت خوش

کلامِ توهمه شیرین و خوش ،وفایت خوش

برایِ دیده ی در انتظار مانده ی من

غبارِ کوی تو درمان و خاکِ پایت خوش

چو قهر می کنی ای خوب ،نازِ تو شیرین

چو صلح می کنی ای مهربان صفایت خوش

تو در وجودِ منی هر کجا روم ای یار

درونِ سینه ی من شاد باش و جایت خوش

به غیرِ لعلِ لبت نیست چاره ی دلِ من

بیا که بهرِ دلِ بی نوا دوایت خوش

برازجان-اسفند 1384

 نوشته شده توسط محمد غلامی در جمعه 87/2/27 و ساعت 10:50 صبح | نظرات دیگران()