ادبیات و فرهنگ
عشق ببین چه می کندبادل ِبی قرار ِمن
آه زروزگار ِدل وای زروزگار ِمن
شاخ ِزبُن شکسته ام گرچه به گِل نشسته ام
بازبیا بیا بیا بهر ِخدا کنار ِمن
گشته زمان ِزندگی فصل ِخزان ِزندگی
ای توروان ِزندگی پیش بیابهار ِمن
همچوسبوی بسته ای دورچرانشسته ای
خیزوبیالبی بنه برلبِ داغدار ِمن
کار ِجهان رهابکن خیزوعلاج ِ مابکن
آه که بلهوس دلم برده زدست کار ِمن
________
بنار- شهریور1371
ای پاره ی تنم به کجا می روی؟ بیا
از چشمِ روشنم تو چرا می روی؟ بیا
من بی تو در بهشتِ خدا هم در آتشم
دیگر چرا زراهِ وفا می روی ؟ بیا
مثلِ کویر بر سرِ راهت نشسته ام
مثلِ بهار از برِما می روی بیا
در من دلی همیشه به نامِ تو می تپد
ای آشنای دل به کجا می روی ؟ بیا
برازجان- اسفند 1384
برای منوچهر آتشی
سوزِدرون ِ سینه ات ازسازِدیگریست
واین پرگشودن ازپی ِ پروازِدیگریست
آهنگِ دیگری بزن ای شهسوارِشعر
کاین گونه درگلوی تو آوازدیگریست
بادشتِ انتظارِدلم دیده ات به رمز
می گفت کاین بهار، پُرازرازِدیگریست
درتپه های آن سوی گزدان وماسه ها
عبدوی لاله گون ِ سرافرازدیگریست
دردشت های خاطره، دردره های عشق
اسبِ سفید هلهله اندازِدیگریست
نامت هماره قله ی البرزِشعرباد
شعرت همیشه اوج ، که شهبازدیگریست
خردادماه 1373
گر چه هستم به لبِ یار،گرفتار ترین
نچشیدم من از آن لعلِ شکربار ترین
به صفِ تاره ی دندانِ تو دل بستم و بس
ور نه باغِ دلِ من بود زغم ، سارترین
پشتِ مژگانِ تو ، خورشید عسل می نوشد
ماه ، در هاله ی عشقِ تو گرفتار ترین
قد برافراز به باغِ نظر، ای معبدِ نور !
تا فدایت کنم این پیکرِ تب دارترین
رطبی از لبِ لعلت شبِ خیرات بیار
به منِ سائلِ مسکینِ سزاوارترین
خورموج-مرداد 83
ماابرِکولی نبودیم در آسمانی بهاری
گردیم،خاموش برخاک بی هیچ امّیدِ یاری
چون پنگِ بی آب خشکیم امّابه چشمِ رقیبان
باخونِ دل مانده امروز رخسارهامان اناری
ای یار ای جرعه ی ناب درآتشم لهک و بی تاب
دریاب ای عشق دریاب مُردم ازاین روزه داری
تاازدورویان گسستم باخویش تنهانشستم
خون جگرخوردنم به تاآنچنان زخمِ کاری
لب از تظاهرفروبند بیزارم ازکهنه لبخند
باآسمان کن تبسّم چون غنچه ی نوبهاری
بنار- آذر 1379