امشب از احوال خود نکته ای عجیب دریافتم و آن این که در جوانی ، پیر می اندیشیده ام  و در پیری ، جوان . دفتری از دهه ی شصت که دلم نیامده بود بسوزانم را باز کردم . ده ها غزل از آن روز ها . یکی از غزل ها را در اینجا می آورم . 

مرکب عمر ندانم چه شتابی دارد

گشت بیچاره که دایم خور و خوابی دارد

در گذرگاه جهان گر بزنی فریادی

باز تا سوی تو بر گشته جوابی دارد

به گمانت که تویی نقطه ی پرگار وجود ؟

اینچنین نیست که هر کار حسابی دارد

بگسل از دام جهان زان که وفایی نکند

با هر آن کس که برایش تب و تابی دارد

باد شاید که غلامی خودش اول شنود

پند خود ، گر چه ز اندرز کتابی دارد

شیراز – فروردین 63    

 نوشته شده توسط محمد غلامی در جمعه 94/10/18 و ساعت 10:1 عصر | نظرات دیگران()

تو یار بودی و ما بهره مند یاری تو

که رود می چکد از دست های جاری تو

خزان حادثه را هرگز اعتبار نبود

تو بودی و دمِ عیسایی ِ بهاری تو

به سبز قامتی ات سرو می کند تعظیم

و نخل مانده به حیرت ز باوقاری تو

تو مثل جانی و از ما جدا نخواهی ماند

مباد کم سر مویی ز دوستداری تو

ز دیده می روی اما نمی رود هرگز

ز لوح سینه ی ما نقش یادگاری تو

 14 تیر 94

 نوشته شده توسط محمد غلامی در سه شنبه 94/6/3 و ساعت 6:47 صبح | نظرات دیگران()

نسیم از علف و عطر گل نشان می داد

گلی نشسته به اندوه سر تکان می داد

چو کودکی که جدا مانده سایه ی دیوار

نشسته بر سر سنگی و امتحان می داد

ز راه گمشده ای از دیار و یار جدا

در آن سکوت صدا بانگ باغبان می داد

به جای قطره ی باران به جای سایه ی ابر

به او سموم نفس گیر ، آسمان می داد

شبیه من که در اینجا دمیده ام تنها

لبی به خنده ولی قطره قطره جان می داد

_______________________

عسلویه – بهمن 1392

 نوشته شده توسط محمد غلامی در جمعه 94/1/28 و ساعت 7:42 صبح | نظرات دیگران()

بیو بارون

ندیدنش تلخ است اما واقعیت مانایی اش تسکینمان می دهد .  ایرج شعرهایش را به کتابخانه ی دل های عاشقان سپرد و جاودانه شد .

او همیشه با ماست

هنوز صد سبدِ شعر داشتی رفتی

به سینه ها گل اندوه کاشتی رفتی

در این زمانه ی قحطی و روزگار خزان

تو ابر گشتی و باران نگاشتی  رفتی

خوشا به حال تو کز این« جهان و کار جهان»

به غیر عشق دگر بر نداشتی رفتی

به دست بوسی تو آمدیم موسم عید

دریغ و درد که ما را گذاشتی رفتی

 نوشته شده توسط محمد غلامی در یکشنبه 94/1/2 و ساعت 8:18 صبح | نظرات دیگران()

 این شعر در       هفته نامه ی نصیر بوشهرشماره ی 171-  به تاریخ 1381/06/26 به چاپ رسیده و امشب به مناسبت در گذشت استاد ایرج شمسی زاده ، مجددا در اینجا می آید  .                

  به ایرج شمسی زاده

من و تو

دو دانه ز یک پیله

دو کپّه زیک دانه

من و تو

از گلوی پرندگان ِ غریب

یک ترانه

هزارسال نشستیم منتظر در خاک

و پوسیدیم

و پوسیدیم

 قطره ای نچشیدیم

و سهم ِ ما

همیشه سایه ی لرزان ِ ابر ِ نازا بود

هزار مرحله دور ِ جهان سفر کردیم

و چرخیدیم

وچرخیدیم

ترانه ای نشنیدیم

صدا اگر . . .

شکستِ ساقه ی عمر و سرودِ بـُرّا بود

_______________

برّا – b0rra خرمن کوب

________________

هفته نامه ی نصیر بوشهرشماره ی 171- 26/6/1381

 نوشته شده توسط محمد غلامی در جمعه 93/12/29 و ساعت 9:44 عصر | نظرات دیگران()